- қара топырақ
- black earth
Қазақша-ағылшынша сөздік. 2010.
Қазақша-ағылшынша сөздік. 2010.
қараған — зат. Топырақ талға майтын, құрғақшылыққа, суыққа төзімді, биіктігі 0,5 2 метрдей бұта … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
опторпақ — (Қарақ.) топырақтың майда түрі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
орпаң — (Қарақ.) топырақтың майда түрі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
аршу — 1 (Ақт., Ойыл; Орал, Жән.; Қарақ.; Қар., Қарқ.) арықты, құдықты тазалау. Әсембай құдық а р ш ы п жатыр (Ақт., Ойыл). Орталықтағы құдықты а р ш у жұмысын ұйымдастыру керек (Орал, Жән.). А р ш у жұмысын біз әдетте ерте көктемнен бастаймыз (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
желкек — 1 1. (Алм.: Жам., Шел., Кег.; Жамб.: Шу, Мер., Луг.; Сем., Ұрж.) сүті шығып тұратын, ұзындығы бір қарыстай көк гүлді, жапырақты өсімдік. Мен ж е л к е к теруге кеттім (Алм., Жам.). Ж е л к е к т і қойдан басқа мал жемейді (Жамб., Шу). Мұнда ж е л … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айдау — 1 (Алм., Шел.) жол түспеген құмды жер. Мына біреу кім өзі тал түсте жол таппағандай а й д а у кешіп келе жатқан? А йд а у д ы ң қара топырағына атын омбылата бастырып келе жатқан салт аттыға ел назары бірден ауды (Б. Соқп., Қайдасың, Гауһар?,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қолат — 1. (Алм., Шел.) жыра, сайдың қолтығы. Сонау сайдың қ о л а т ы н д а жылқылар бар. Өзі тіктеу ғана қ о л а т болғанда қойтастары бар екен (М. Әу., Өск. өрк., 171). Ар жағында тар қ о л а т т а шашырай жайылып қой жатыр (Ә. Кекіл., Құс қан., 253) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сепсеқуыр — (Талд., Панф.) жапырағы үлкен, өзекті болып келетін қара топырақты жерде өсетін өсімдік. Жел тиіп қол қақсағанда с е п с е қ у ы р тамырын шыны түбіне жағып буласа, ол ауру жазылады (Талд., Панф.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақ кірпіш — (Қарақ.) ақ топырақ, бор. А қ к і р п і ш үй майлауға өте жақсы болады (Қарақ.). қ. ақ керіш 1 … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дегерек — (Қарақ., Мой.) төңірек, маң, атырап. Осы д е г е р е к т е н асқанша, үстілеріңе топырақ жұғады (Қарақ., Мой.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дөгерек — (Қарақ.: Хож., Шом., Қоң.) төңірек. Осы д ө г е р е к т е н шыққанша үстілеріңе топырақ жұғады (Қарақ., Хож.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі